Sound Thief:

The rotary cycle of thought over millions of years//
projected through the mind’s eye, distilled until clear//
thought is a fluid present in a culture perceived// and
through a pulse is believed that pain is annulled and relieved// by the
bulk of seeds and siege which sprout mountains//
divinity’s divided dividends divulge devout fountains//
deluded by deluge, knelt on the ground shouting//
drowning in delusion perusing a proud outing//
tranquillity careful of deviating developments// seldom
poised to choose one appreciating it’s elements//
wooden in the forest ‘til life bears inanimate// the
bright body of it’s beauty duly rare and calm in it// a
creature has it’s becoming suspicious of what defines it// though
without acceptance and soul shall never find it//
what could control a cosmos with thoughts closed and align it//
but still never reflect the great beauty of what designed it//.

Ξόρκι:

Κλείνω τα μάτια, βυθίζομαι σε πηγάδια,
Αποστάγματα μαύρα πίσσας πέφτουνε στα δάκρυα,
Σα μακιγιάζ λερωμένο σε πρόσωπο χαραγμένο.
Πατώ το στυλό, δαίμονες ανασταινω και δένομαι στο κατάρτι
Όσο γύρω μου βλέπω οπτασίες των κρίκων που σέρνω.
Και περιφέρομαι-
Στον κρυμμένο τον τάφο που αγωνιστές τραγουδάνε και παλάτια φλέγονται.
Όσα στον κρόταφο περιέχω περιχύνονται σα
Βενζίνη στους δρόμους από ανθρώπους που πια δεν ελέγχονται.
Νοήματα, μύθοι και αξίες περιστρέφοναι,
Και τα ιδανικά με τις πράξεις μου περιπλέκονται,
Σαν ίνες από σκοινί, που μπήγονται σαν καρφί σε σανίδες
Στον λάρυγγα όταν η αγχώνη δεθεί-
Σκέψεις γυρνάνε σαν ύαινες που μυρίσαν τροφή,
Σαν ανίερος οιωνός ο κρότος του κώδων προσμένει καταστροφή,
Και εγώ να αιωρούμαι σαν Ιανός,
Δρασκελίζοντας σύνορα, σμίγωντας μήκη και κύματα,
Όσο το πνεύμα μου αδίστακτα αγγίζει τη λογική.
Όταν το μυαλό μου γρυλίζει, θυμίζει
Τελετή του Σαββάτου στο ξέφωτο που αρχίζει,
Το γέλιο κυνηγημένων που βρήκαν την λύση
Σε βιβλία στιχών μαγεμένων, γραμμένων με το αίμα εξεγερμένων για να ανθίσει.
Τα άσματα μας σημάδια του καταραμένου περάσματος μας στη φύση.
Μια ανάσα που σκίζει το πλέγμα που μας χωρίζει-
Ένα σκάλισμα στη κολώνα,
Καλοσώρισμα για όποιον ακολουθήσει.