We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Sound Τhief & Ξ​ό​ρ​κ​ι - Τ​ρ​υ​π​α​ν​ι​σ​μ​ό​ς

by Sound Thief & Ξόρκι (Δεύτερη Φύση)

/
  • Streaming + Download

    Includes high-quality download in MP3, FLAC and more. Paying supporters also get unlimited streaming via the free Bandcamp app.
    Purchasable with gift card

      name your price

     

1.
Sound Thief: The rotary cycle of thought over millions of years// projected through the mind’s eye, distilled until clear// thought is a fluid present in a culture perceived// and through a pulse is believed that pain is annulled and relieved// by the bulk of seeds and siege which sprout mountains// divinity’s divided dividends divulge devout fountains// deluded by deluge, knelt on the ground shouting// drowning in delusion perusing a proud outing// tranquillity careful of deviating developments// seldom poised to choose one appreciating it’s elements// wooden in the forest ‘til life bears inanimate// the bright body of it’s beauty duly rare and calm in it// a creature has it’s becoming suspicious of what defines it// though without acceptance and soul shall never find it// what could control a cosmos with thoughts closed and align it// but still never reflect the great beauty of what designed it//. Ξόρκι: Κλείνω τα μάτια, βυθίζομαι σε πηγάδια, Αποστάγματα μαύρα πίσσας πέφτουνε στα δάκρυα, Σα μακιγιάζ λερωμένο σε πρόσωπο χαραγμένο. Πατώ το στυλό, δαίμονες ανασταινω και δένομαι στο κατάρτι Όσο γύρω μου βλέπω οπτασίες των κρίκων που σέρνω. Και περιφέρομαι- Στον κρυμμένο τον τάφο που αγωνιστές τραγουδάνε και παλάτια φλέγονται. Όσα στον κρόταφο περιέχω περιχύνονται σα Βενζίνη στους δρόμους από ανθρώπους που πια δεν ελέγχονται. Νοήματα, μύθοι και αξίες περιστρέφοναι, Και τα ιδανικά με τις πράξεις μου περιπλέκονται, Σαν ίνες από σκοινί, που μπήγονται σαν καρφί σε σανίδες Στον λάρυγγα όταν η αγχώνη δεθεί- Σκέψεις γυρνάνε σαν ύαινες που μυρίσαν τροφή, Σαν ανίερος οιωνός ο κρότος του κώδων προσμένει καταστροφή, Και εγώ να αιωρούμαι σαν Ιανός, Δρασκελίζοντας σύνορα, σμίγωντας μήκη και κύματα, Όσο το πνεύμα μου αδίστακτα αγγίζει τη λογική. Όταν το μυαλό μου γρυλίζει, θυμίζει Τελετή του Σαββάτου στο ξέφωτο που αρχίζει, Το γέλιο κυνηγημένων που βρήκαν την λύση Σε βιβλία στιχών μαγεμένων, γραμμένων με το αίμα εξεγερμένων για να ανθίσει. Τα άσματα μας σημάδια του καταραμένου περάσματος μας στη φύση. Μια ανάσα που σκίζει το πλέγμα που μας χωρίζει- Ένα σκάλισμα στη κολώνα, Καλοσώρισμα για όποιον ακολουθήσει.
2.
Verse 1. Παραπατώ το βράδυ, Στο πλακόστρωτο της πόλης σε κατάμαυρο σοκάκι, Μαζεμένο το σαράκι, Στο στόμα μια συγγνώμη, χιλιομασημένη που πια έχασε τη μάχη. Ολογυρά μου, οι τοίχοι που συνθέτουν τη θολή ατμόσφαιρα μου, Η παμπ της γειτονιάς με τη φωτιά για να ζεστάνω τα κόκαλλα μου, Η είσοδος του πάρκου- Αγαπημένα μέρη, μα έχουν στίγματα θανάτου Και δε θέλω να περάσω εδώ τα γεράματα μου. Και νιώθω αμηχανία, σαν να με παρακολουθούν δυο μάτια απ’τη γωνία. Εξόριστος σε μια παρατημένη συνοικία, Μαθαίνω πόσο γρήγορα σαπίζει από τα ίδια της τα εντόσθια η αυτοκρατορία. Να βλέπω, Των σκλάβων τα αποτυπώματα στα τούβλα, Κάτω απ’τα καταστρώματα να ψιθυρίζουν τραγούδια, Ξέφτισαν τα χρώματα μα η πρώτη βαναυσότητα δεν είναι ποτέ απούσα, Μαζί με τη Holiday, να σκέφτομαι πόσο αλλόκοτα είναι αυτά τα φρούτα. Απροσάρμοστος ακόμα, αυτό θέλω να πιστεύω, Όσο κοιτάνε το χώμα το φεγγάρι αγναντεύω, Περιμένωντας τον όλεθρο- Και λίγο πριν πειστώ πως δεν αξίζει να παλεύω, Αναρωτιέμαι αν ο Eyedea πέθανε μ’ενα χαμόγελο. Chorus: Και αμα δε καταφέρουμε να διασώσουμε τίποτα, Σαν το ηλιοβασίλεμα θα πέσουμε περήφανα. (Χ2) Verse 2: Ξυπνώ στην αποβάθρα, Ένας με τη μάζα, τρεκλίζω μπερδεμένος τα γλοιώδη σκαλοπάτια, Σα μια σβησμένη δάδα, Μεσ΄τη καταποντή που αγχομαχεί να βρεί λιακάδα, Δίχως υπομονή, δεν έχω χώρο για προσπάθεια, Δίχως αποδοχή σε μια απομόνωση διαρκή στη σκουριασμένη αυτή κοιλάδα. Μια νησίδα στο νησί. Αλυσίδα στο κορμί. Σε πέτυχα στον δρόμο, δε μιλήσαμε για τίποτα και ας κάτσαμε τόσα λεπτά μαζί. Μετά χαμόγελο δείλο, και δέσμευση για αραγματική- Θα γίνει σίγουρα, αυτό είπαμε. Με το που τελειώσει η βροχή. Σύντομα. Βραδύ Παρασκεύη, μαθαίνω πως δεν είναι γεωγραφικά τα σύνορα- Τα σύρματα είναι μονο η πρωτόγονη εκδοχή- Διασχίζουν ανθρώπινα σύνολα με αόρατη τομή, Και αναπαράγουν διαστήματα χωρίζωντας τη κάθε γειτονιά και περιοχή. Το Govanhill στον χάρτη- σημάδι μαύρου πρόβατου γιατί φοβούνται οι άσπροι, Το στάδιο του απροχώρητου που ο μύθος οργιάζει. Είμαστε χέρια στις αποθήκες τους και στις αρβύλες λάσπη, πάρτη. Αυτή είναι η αλήθεια- πως νιώθουν τα σιχάματα που ορίζετε σκουπίδια- Η οργή που προορίζεται να σκάσει Αναπτύσσεται σε σπίτια διαλυμένα με σπασμένα κεραμίδια, Η αποξένωση στη πράξη, Στη κοινωνία που έπνιξε τη κάθε αλκυονίδα, γαμώτο. Και θέλω να φύγω αμέσως αλλά σκέφτομαι τον στόχο, Δε με σηκώνει εδώ μα έχω λόγο, Σηκώνω το ποτήρι, πίνω να μείνω στον τόπο, Ένα κέρασμα ατόφιο, Για αυτούς που δεν ανήκουνε- όσο και να μείνουνε- σε κανέναν τόπο. Chorus: Και αμα δε καταφέρουμε να διασώσουμε τίποτα, Σαν το ηλιοβασίλεμα θα πέσουμε περήφανα. (Χ2)
3.
Ξόρκι: Είμαι το απόβλητο ένωσης θεάματος και βρώσης, Ενας αδιόρθωτος βάνδαλος της κοινής σας της γνώμης, Στις επάλξεις της γνώσης να φτύνω τίγκα λοιμώξεις, Το δηλητήριο στην πίττα που θές να καταναλώσεις. Στο στίβω γύρω στην χύτρα, το σάπιο μήλο στην μήτρα, Η διεστραμμένη μου βίδα που χαρακώνει στολίδια τη νύχτα. Βίτσια δαιμονισμένα από τη μαύρη μου λίστα, Βγαίνω απ’τα καλώδια για να σας κόψω τη μπριζα- Να λίωσω τη μπίζνα. Μαγκώνω το σύστημα σας σαν τα παράθυρα Vista, Πολυβόλο το στόμα οπότε Hasta la vista, Διαστρεβλώνω τη νόρμα, θάβω τον αριβίστα Σ’έναν χάρτινο τάφο από την ίδια του την αφίσα. Κραύγες απ’τη Τρύπα. Τρυπανισμός στον εγκέφαλο να ξορκίσω το ψεύτικο, Κατακλυσμός στον απαίδευτο με σκεπτικό απέραντο, Πένθιμο vertigo, το κενό τους γεμίζουν με κάθε τι ανέμπνευστο Μπροστά στα γραφικά τα ‘σκυλιά’ τους αφήνω ελεύθερο Κέρβερο. Κραύγες απ’τη Τρύπα. Εθίστηκαν στην εικόνα, παράτησαν την ουσία. Μέχρι να μπουν στα σαλώνια κράζουν την εξουσία. Σκάω στα όνειρα τους να σπείρω αμφιβολία Μ’ένα δρεπάνι στον ώμο για να σπάσω ταμεία. Αντιδικία, στη μπασταρδεμένη αισθητική, Χέζω τη κληρονομία τη κοινή, και τη κοινοποίηση, Σ’ένα κοινό με προσοχή που ούτε ένα λεπτό δε διαρκεί, Δεν είμαστε αδέρφια ούτε γνωστοί, Δίνω τη σπλατερία στα σιχαμένα αυτιά τους όποτε βγάζω χολή. Bridge: Δεν είναι ευπεπτό, άμαθε ξέρνα το Είναι Δεύτερη Φύση και είναι απέθαντο, Άμα θες κράτα το, και άμα θες πέτα το Είναι τρυπανισμός μεσ’τον εγκέφαλο. Bones: Κραυγές, σαστισμένες μα απλές, λογικό να μη κάνουν αυτό που θες Βάζω χ στα κουτάκια που τσεκάρεις από τις αρχές/ Που ξεκίνησα όσο άλλοι το βάζουν στους τίτλους για συμμέτοχες/ Απαγορευμένες γραφές που επιβιώνουν από τις φωτιές/ Ώσμωση συναισθημάτων- σε έναν κόσμο με μηδενικές αντοχές Θα με πέτυχεις στο δρόμο των οραμάτων με μόνο όπλο τις φωνητικές μου χορδές Ή με γροθιές ψηλά, με τον περαστικό να πετά 2 δεκάρες ψιλά λίγο πριν πάω στη δουλειά σκνίπα- Στο θέατρο του παράλογου η επιβίωση να αλλάζει θέσεις με τσίπα Μπλοκάρει όσα είδα, Ότι βγαίνει από το στόμα μου μοιάζει σαν- απέλπιδα προσπάθεια για αλήθεια, Νυστέρι η γλώσσα μου, κομμένα τα παραμυθία Όταν μιλώ για τρυπανισμό εξασκώ τη- χειρουργική μου ακρίβεια Παλιά μου τέχνη που περάστηκε ανά τα χρονιά με εχεμύθεια Όταν μιλώ για τρυπανισμό μιλώ για την απελευθέρωση πνεύματος Έξ αίματος, ασχέτως χρώματος δέρματος Το βάδισμα αργό πάνω σ ‘αναμμένα καρβουνά Ξεγυμνώνει την όψη του πέλματος, να δούμε ποιος στέκεται όρθιος μα πένθιμος.. Ξεχνά το, καμία τροφή σοβαρή δεν κάθεται στο στομάχι με τρόπο εύπεπτο Άμα θες πετά το …. Είναι κρίμα τη προσοχή σου να χάνω με κάθε μου βήμα που κάνω, Την ανοχή σου σε τούτο το γκρίζο άσχημο πλάνο, Απολαμβάνω την ενοχή σου σα να ήσουνα θύμα και εγώ παριστάνω- Φανατικό παρτιζάνο- σε σατανικό σκηνικό Βλάσφημα ασελγώντας προτού το θάνατο να συμπεράνω, γάμα το.. Άσπιλο το μολυβί προτού χαράξει πάνω στο μέτωπο ότι σου κρύβει Μέσα στις γραμμές με υλικό άσπονδο, άμα θες κρατά το Να με διαβάσεις από την αρχή, μέχρι να σβήσει το κερί Άλλες σελίδες θα υπάρχουν στην ιδιά εκδοχή Δύσκολο να αγαπηθεί μα αδύνατο να αγνοηθεί…
4.
Από το πουθενά, απότομα στεγνώνουν τα νερά, Χαράσσεται το έδαφος σα σύνορα απτό χάδι που μοιράζει ξηρασία, Πόνο να ξεράσει σα χλωρά που τ ‘αποτσίγαρο πυροδοτεί φωτιά. Θαμμένα μυστικά, τα νεκροζώντανα Αποθέματα του τραύματος που έκλεισε μα κράτησε μέσα του παγωνιά. Πρόσκρουση παγόβουνου κάτω απ’ την επιφάνεια, Τέρατα βασιλεύουν που δε γνώρισε ποτέ της η στεριά. Κλίματα αρρωσταίνουν, εκεί που η αλαζονεία μεταμορφώνεται Σε στείρα ξεγνοιασιά, εγκοπές- αλλόκοτες κ ‘ανεξιχνίαστες- Φωνές που τραγουδάνε σε εντάσεις υποτονικές τα μοιρολόγια λάσπης- Επιζώντες της καύσης- Απόδειξη πως για την επανόρθωση δεν αρκεί να ξεχάσεις. Παρόρμηση τυφλή, στην αποκτήνωση, Που ήλπιζες ανώδυνα δεινά τους δαίμονες σου να δαμάσεις. Σκίζονται διαστάσεις, φανερώνεται Γέννημα αρχέγονο της ένωσης ειρήνης και διαμάχης, Μεταλλαγμένο έμβρυο που γιγαντώνεται, Όσο με πείσμα διώκεται τόσο διογκώνεται. Ο θάνατος που επέζησε κ ‘επέστρεψε, Προθέσεις αλλοιώνονται σαν ενέσεις οργής μέσα στη φλέβα, Υποταγής προστάγματα με το τοτέμ για έδρα. Τέτανου ξεσπάσματα σαγόνια διαλυμένα, ασφυκτιά το πνεύμα, Ουρλιάζοντας αδιάκοπα απτούς σπασμούς αυχένα. Η νόσος που ενώθηκε με το αίμα, Γαζώνεται και εκκρίνεται από το κάθε αδένα, Παρατηρεί και εκρήγνυται ξαφνικά σαν ενέδρα. Τα μαγικά στη πετρά. αυτά που δεν ορίζονται, τ ‘απαγορευμένα. Αυτά που σκαλιστήκανε, ανεμοδαρμένα. Όλα τα παραμυθία που διηγούμαι τρομαγμένα. Τα στίγματα του χάους, απολιθωμένα.
5.
Sound Thief: Advance of a laugh loose, a cancer in black boots// opaque with no mistakes, the necromancer of half-truths// anterior to illusion is an answer that has proof// whichever way you branch and clamber to grab roots// romance of a past look of roses and violets// when their eyes were off the scent and their noses were silent// a garden of stories bidden poses so quiet// and hardens so sorely hidden in the woes of who sigh it// reposed to deny it, deposed to decry it, status// quo hath a flow for those oh so loath to defy it// a comb of contrivance, a tender known for it’s violence// clothed as a pirate yet flown like a pilot// tinker spies the tailor as it’s sown through an eyelet// in a moment’s compliance with unanointed propadeutics// fibres are footnotes for lies of a spooked ghost// that cries of mistook quotes but belied by the book closed//. Ξόρκι: Τραγούδια της λήθης για την κηδεία της ευχής Μια κατάρα χαραγμένη στο τοίχο της φυλακής Υπόσχεση ξεχασμένη στην έκρηξη της οργής Υπόθεση ενός λεπτού η πρόκληση υποτροπής. Στα σκοτάδια της γνώσης ενός αγνώριστου νου Η τόσο λεπτή γραμμή μεταξύ του λιμού και της απαρχής κανιβαλισμού, Άλωσης λογικής και επίκληση της αρχής υπέροχης του ισχυρού Πηγή της κοινής ντροπής σαν την αλήθεια τρελού. Η πλασματική τιμή της υποταγής άνευ ορών Δαγκώνοντας τα φαγωμένα γκέμια των αιώνων Σαγόνια μαγκωμένα σαν υπερβολή μουντού, προς αποφυγήν διάλογων Και όταν τα λογία χάνουνε τη λειτουργία των συμβολών Καινούρια τελετουργία, η κτηνωδία των οπλών. Η εξουσία απάνθρωπων νομών για τις ζωές των ανθρώπων Μ ‘ανάλογες διδαχές. Άσκοπες εντολές και τέχνες πειθαρχικές, Φυλακισμένοι στον ασφυκτικό χώρο του σύνηθες, Και για του λογού το αληθές, παίζει λόγος που η παράδοση έχει δυο εκδοχές. Η πρώτη της παραίτησης εις το διηνεκές, Και η δεύτερη για να τη συντηρήσει μέχρις ότού να πιστέψεις πως τη θες.
6.
Verse 1: Δημιουργώ ξόρκια που δε μπορείτε να φανταστείτε Δίνω πόνο για κόσμο που δε παύει να αναρωτιέται Σα νόσος από στόμα σε στόμα κινείται Ποτέ δε πωλείται, μα όταν λείψει, θα αναπολείτε Αφύσικα ερεθίσματα για πνεύματα ανήσυχα Γάμα τις ατάκες, στήνω επιχειρήματα Τα συστατικά της φάσης μας είναι ασύγκριτα Μιλώ για αντίσταση όσο το παίζουν αλάνια για πλημμελήματα Δεν αρκεί μια φωνή πως μιμούνται οι μπάτσοι Όσο σπανέ παπάδες σπάω θρησκείες και κράτη Κρατώντας τη λάμψη ακόμα και άμα με κάψει Μπροστά στο σκοτάδι του φασισμού Βγάζοντας τραγούδια ενός οικονομικού μετανάστη. Κάνω μπατλ απλά για εκτόνωση Πρόωση στάζει η κάθε μου πρόταση Πίσω κοιτώ, και βλέπω ραγάδες σ ‘απόσταση Αφού ακόμα καν προσπαθήσουν ν ‘ακολουθήσουν τη σκέψη μου πάσχουν από υπερκόπωση. Από τις πρώτες ανάσες- Ανατινάσσω τα μπιτ που πατώ σαν να’ τανε νάρκες Λόγο αντιτάσσω και πυρπολώ περιπολικά με πυρακτωμένες αράδες Που μένουνε χαραγμένες σα μαστίγια στων σκλάβων τις πλάτες Γιατί όταν στύβω το μυαλό μου προκαλώ καταρράκτες. Verse 2: Διαστέλλονται κόρες, καταπίνω φαρμάκι και φτύνω έξω εικόνες Σπαθί λαξευμένο από μανιασμένους χειμώνες Δε μ ‘αρκούνε μόνο οι μπάρες εγώ φτύνω πυλώνες… Απειλές και κυκλώνες που βουνά παρασέρνουνε Σύμπαντα πλέκουνε και θεούς αρρωσταίνουνε Έμαθα να προσέχω τι εύχομαι Γιατί όταν κατεβάζω ιδέες τ ‘αστέρια αρχίζουν να πέφτουνε. Και δε με νοιάζει το στέμμα… Η μανά μου έχασε τρία παιδιά μέχρι να κάνει εμένα… Με πρόλαβε η τραγωδία, μα αλλάξαν τα δεδομένα Γιατί βγήκα ενισχυμένος με τέσσερα μυαλά μέσα σ’ένα. Στο βλέμμα μου βλέπει το βλέμμα τους- Στις φλέβες μου τρέχει το αίμα τους- Γυρνώ τα ματιά μου ανάποδα και μου μιλάν για τη μέρα τους. Οπότε τι να πεις; Όσο ψάχνεις να βρεις λίγες πλάτες να στηριχτείς Δε χρειάζομαι κανένα κουβαλώ άλλους τρεις. Στην επιφάνεια της γης, φαινόμενο απόκοσμο Όταν καταπιώ την οργή μου ξερνάω πόλεμο Με τετράδιο θανάτου και μια πένα απ’ τον Ήφαιστο Μύθοι στο πεπρωμένο μου το καθιστούν ανεξήγητο Έκοψα το μίτο της Αριάδνης προτίμησα το λαβύρινθο Τα όνειρα μου μολύνουν το συλλογικό ασυνείδητο…
7.
Zahir 04:08
Sound Thief: A dark sinister painting, expression always changing// reflecting the zodiac yet still never ageing// a whisper in the eye that the sun is always waning// swirling in the pale yet no idea what you’re bearing// what is at the point where there’s not a thought prevailing?// precious, caught declaring, honest and awkward statements// begot in arraignment in the besotted engagement// of what Christian’s envision as being the pocket of Satan// careful what you wish for ‘cause beneath the genie’s turban// I am the seducer to eek the seemly wording// blossoming desire like feet beneath a curtain// in discreet regrets beset by a reek, feel me lurking// aroma worth your nectar in the breeze that you walk// in the budding of an effort as it leaves through a thought// petals lust to enter in the scene you’ve been stalked// you’ve believed what you sought and in this fever you’ve been caught//. Ξόρκι: Εμφάνιση στο μαύρο, Απρόβλεπτη ανάδυση σαν γέννηση απ’ άστρο, Η σύσταση ζωής, μια υπερδύναμη που δε μπορώ να φτάσω, Αλύπητα γελά όσο το σπέρμα που υποτάσσει στη φωτιά της στροβιλίζεται στο κάδρο, Σαν να ήταν σούπερ νόβα…. Βύθιση στο θολωμένο βλέμμα της, στ’ αγγελικό της σώμα, Οντότητα που σύνδεσε θεότητα και πτώμα, Τον ήλιο έκανε στέμμα και χιτώνα τον χειμώνα… Τρυπάν τα χάδια της το δέρμα σα κεντρί, Τραύματα αφήνει χαραγμένα του φιλιού της η επαφή, Ολογράμματα πάθους σε κάμαρα κενή, Πρώτα θα σε μεθύσει για να επιβληθεί, Έπειτα θα σε γδύσει με τέχνη εθιστική, Θα αρχίσει από τα ρούχα, κουμπί με το κουμπί, Ώσπου να καταλήξει να σου σκίζει το πετσί χαμογελώντας. Πόσοι τη λάτρεψαν και πέθαναν ρωτώντας, Στη κόψη της χάρης της τυφλά ακροβατώντας; Νιότη ανίκητη με την αύρα μαντόνας, Μορφή καθολική, της ηθικής κυκλώνας Όταν γυρίσει προς τα έξω τα δεσμά της… Λιώνει η ταυτότητα μπροστά στο μειδίαμα της, Όση δύναμη μου μου μένει μια θυσία για τη ξάστερη αγκαλιά της, Αυτή που αποδεσμεύτηκε απτή μητρότητα της, Περήφανα αυνανίζεται μπρος στα νεκρά παιδιά της, Σύμπαντα κυματίζουνε στα άστατα μαλλιά της, Ανάγκασε επιτέλους τα ιερά, να υποκλιθούν βουβά στα θέλημα της.
8.

about

All tracks produced and mixed by Sound Thief.
Raps: Ξόρκι (1-7), Sound Thief (1,5,7), Bones (3).
Mastered by Tom. S. Ray (Audio Unity Group).
Tracks written between 2018-2020.
Illustrations / Graphics by SpyOne [Baseline Co.]
Lyrics & translations available at: screamsfromthepit.wordpress.com

credits

released September 8, 2020

license

all rights reserved

tags

about

Defteri Fysi // Δεύτερη Φύση Glasgow, UK

Hip Hop duo based in Glasgow, UK and Athens, Greece. Previous members of "Aparaviastoi Orkoi".

contact / help

Contact Defteri Fysi // Δεύτερη Φύση

Streaming and
Download help

Report this album or account